Bedankt!
Sri Lanka Family roadtrip van 16 juli tot en met 6 augustus 2023
16 juli – Zaventem – We zijn dan weg hé!
Goed op tijd aangekomen en al online ingecheckt, konden we op ons gemak vlotjes onze bagage afgeven en via de fastlane langs de douane passeren.
Tussen onze documenten hadden we een voucher voor de lounge ontdekt. En ook al voelde het voor ons een beetje als party-crashen, het was echt wel aangenaam om rustig te chillen en iets te eten in afwachting van de take-off.
Alles verliep heel vlot. Ook de tussenstop in Dubai; waar we nog toevallig op een kameraad botsten die op weg was naar Japan. It’s a small world…
We hadden gehoopt toch tenminste de Burj Kalifa te spotten, maar dat is ons niet gelukt.
Volgende keer gaan we misschien toch voor die tussenstop 😉
17 juli – We zijn dan hier hé – Galle - Unawathuna
Na een lange, vermoeiende nacht met weinig slaap tijdens de vluchten van Emirates (wel een aanrader trouwens!), ontmoetten we onze chauffeur/gids/reisleider voor de komende 21 dagen: Kapile! Tijdens de twee uur durende rit naar Galle zal hij ons wel heel saai gevonden hebben, want we vielen allemaal in slaap 😆
Tenminste tot de rondrit door het Hollandse fort van Galle. We waren nog een beetje groggy maar pikten toch al wat uitleg mee en kregen ook al de basisbeginselen van cricket uitgelegd.
Na een lichte lunch waar we voor het eerst proefden van enkele lokale gerechten, waren we klaar voor het eerste echte avontuur: onze allereerste surfinitiatie!
Na wat algemene uitleg en oefeningen op het strand, kregen we allemaal onze eigen privé-instructeur in het water! De mannen stonden als echte natuurtalentjes al rap vlotjes op hun plank en zelfs ik kon regelmatig heel cool op mijn plank blijven staan! Absoluut weer een unieke ervaring! Met alleen maar lachende gezichten 😍
Nog een beetje chillen aan het zwembad, wat dieren spotten, gezellig eten en op tijd gaan slapen! Alweer dromend van volgende avonturen 😋
18 juli – Yala – Bundala national park
In Sri Lanka zingen ze soms karaoke tot 3u 's morgens, zo blijkt. Dat was niet ideaal om in slaap te vallen 🤪 Maar om 8u30 vertrokken we toch opgewekt en blij richting Yala. Een 2,5 uur durende rit met onderweg een bezoekje aan een zeeschildpadden-broed- en opvangcentrum. (En we proefden onderweg ook verse kokosmelk. Niet echt ons ding om eerlijk te zijn).
's Middags hadden we even tijd voor een zwemmeke, een bezoekje aan het strand en lunch. In de namiddag trokken we met een gids naar het Bundala national park. We ontmoetten er enkele olifanten en schattige aapjes maar het is vooral gekend voor zijn vele vogelsoorten. Een pak nieuwe vogels gespot! En een hoogtepunt voor Sven, dus! 😘
19 juli – Yala national park
Een wekker om 5u15, daar krijgt absoluut-geen-ochtendmens-Liesje geen happy face van. Maar gelukkig kwam die er wel snel met de stralende zon en top-safari-vibe in de open jeep tijdens ons niet minder dan 12,5 uur durende safaridagje in Yala national park. Grote en baby-olifanten, waterbuffels, hoornvogels, geverfde ooievaars, gevlekte hertjes, krokodillen, mangoestes, eekhoorns, varanen, everzwijnen, makaak-aapjes (die het achtergebleven water in onze jeep plunderden tijdens onze picknicklunch), adjudantvogels, ijsvogels, wilde pauwen en hanen en nog zoveel andere vogelsoorten...
Maar vooral: de neusbeer! Maar liefst 3 stuks, van wat blijkbaar een redelijk unieke waarneming is! Zelf gespot en er dus ook effe rustig van kunnen genieten vóór de tientallen andere jeeps eraan kwamen. Want, ja zo gaat dat met safariparken 🙃
En na uren zoeken, kwam vlak voor de uitgang ook nog een luipaard even showen. Moeilijk fotografeerbaar maar wel heerlijke mentale foto's!
Best wel vermoeiend allemaal, dus die plons in het zwembad onder de sterrenhemel en een cocktail in de poolbar hadden we nadien meer dan verdiend!
20 juli – Ella
Vanochtend vertrokken we vanuit Yala naar Ella. Van het strand naar de bergen. En ik ben blij dat we zelf niet moeten rijden. Ons huwelijk zou het misschien niet overleven, dit verkeer dat een specifieke rijstijl vraagt 😉
Aangekomen in Ella, dat duidelijk een toeristisch stadje is, deden we de nodige energie op met een lunch in de Chill bar. Ondanks de naam kon ik toch moeilijk tot rust komen door een krappe timing. Nog een beetje werk dus aan het Loslaat-concept.
En dan startten we onder begeleiding van een sympathieke gids aan een wandeling van, volgens fitbit, zo'n 15 kilometer mét de nodige hoogtemeters. We waanden ons even in de Alpen, maar toch ook weer niet. Want we liepen tussen dennen, eucalyptusbomen en allerlei fruitbomen zoals oa perzik- en mangobomen, bananenplanten en jackfruit, maar ook jungleplanten en theeplantages.
We deden onderweg ook aan spoorlopen. Een kilometer of twee zelfs. Perfect legaal. 'Als je de trein hoort, ga je gewoon opzij' zei de gids toen we vroegen of het niet gevaarlijk was. Zo simpel is dat. Maar hij kwam pas langs toen we net op onze bestemming waren aangekomen.
Onderweg hadden we al gezangen gehoord. Wellicht een religieus feest in Ella, vertelde de gids. En inderdaad, toen we in het stadje aankwamen, kwamen we midden in een parade terecht met dansers, muzikanten en zelfs echte olifanten. Weer gelukzakskes dat we ook van die sfeer konden proeven.
Vannacht slapen we in wat evengoed een tuincentrum zou kunnen zijn. Tussen ontelbaar veel plantjes dus, om helemaal tot rust te komen. 😘
21 juli – Nog een dagje in en rond Ella
Van de Belgische feestdag hebben we hier niet zoveel gemerkt en ook een 'drasj national' bleef ons gelukkig bespaard. Tenzij een 'drasj' van een waterval ook meetelt...
Een heel gevarieerde dag, dat was het zeker wel. Na ons breakfast-with-a-view trokken we naar de waterval Upper Diyaluma, de 2de hoogste van Sri Lanka. Op weg ernaartoe stopten we eerst nog spontaan bij een local die rubbersap (latexachtig melksap) aan het verzamelen was. Heel tof om dit zo authentiek te kunnen meemaken.
We stapten over in een tuktuk die ons tot het startpunt bracht van een korte hike. Licht hijgend (allez, ik toch) genoten we van een spectaculair zicht en konden we baden in een natuurlijke rotspoel die we helemaal voor onszelf hadden. Op onze blote voeten, en dus als typische Srilankanen, trokken we nog een stuk verder om uit te komen aan wat nog een prachtiger stuk waterval bleek. Toen ook andere toeristen de plek kwamen ontdekken, daalden wij alweer voldaan de berg af. Onze lunch bracht ons opnieuw in de Chill bar, waar ook ik dit keer helemaal chill was. Ook al stond ons nog, 2 per 2, een spannende zipline van maar liefst 550 meter lang te wachten. De Flying Ravana. Ik moest Lennert beloven om niet te gillen. En dat lukte. Net.
De dag afsluiten deden we met een bezoek aan een boeddhistische tempel. Die bleek nog gedeeltelijk in aanbouw. Er waren volop werken bezig om er een groter exemplaar van te maken. Maar we kregen wel al een goed beeld van de verschillende delen van een tempel en zagen enkele monniken aan het werk.
Nog even nagenieten doen we natuurlijk met een cocktail. Om dan te verdwijnen naar dromenland.
22 juli – Van Ella naar Kitulgala
We startten de dag weer met een ontbijt-met-uitzicht in Ella.
Toen de ober vroeg of hij eens door de verrekijker van Sven mocht kijken, beseften we niet direct dat dat voor hem iets heel speciaals was. Iets dat hij wellicht nog nooit had gedaan. Zijn verwonderde enthousiasme toen hij de vallei inkeek, was echt hartverwarmend. Zijn collega moest absoluut ook eens kijken en samen genoten ze van wat voor ons zo vanzelfsprekend is.
Vandaag was zo'n 'overgangsetappe-dagje'. Eentje waarop je eerder rijdt dan reist. Het eerste deel legden we ter afwisseling af met de trein. We hadden het ons net iets idyllischer voorgesteld maar het leek eigenlijk gewoon op een trein van bij ons. Alleen het uitzicht was natuurlijk anders. En bij momenten ook heel erg mooi. Maar het echt aanraden als onvergetelijke ervaring, neen dat zouden we niet direct doen.
We stapten terug de auto in bij Kapile. Onderweg zagen we nog meer knappe decors, oa theeplukkende vrouwen en kwamen we tweemaal langs een Hindoe-ceremonie.
Ons einddoel vandaag was Kitulgala waar we zullen overnachten in een ecolodge naast een stromende rivier. Spannend! Ramen zijn er niet. Wel een muggennet. We sloten de avond af met een kaartspelletje en kregen af en toe bezoek van enkele coole vuurvliegjes. Of we veel zullen slapen, zo midden in de natuur, naast een woelig water en met rumoerige cicades, dat zien we morgen dan wel weer 🙃
23 juli – Kitulgala – Canyoning en raften
Het geluid van de rivier waar we vannacht naast sliepen, was op zich redelijk eentonig en dus rustgevend. Maar wel héél, héél erg luid. Echt vast sliepen we dus niet en we waren al héél vroeg wakker.
Vandaag stond avontuur op het programma: canyoning en raften. Heerlijk (ont)spannend! We gingen er volledig voor en niemand nam de 'chickenroute'. Springen, klimmen, glijden, en nadien peddelen: we waren een topteam (en ja, daar horen soms positiewissels bij) en moesten keiveel lachen. We kregen ook collectief de slappe lach met oa no-head-man (beeld je een veel te hoog komende zwemvest in waardoor geen hoofd meer zichtbaar is) en een man uit een andere groep die maar ter plaatse schoolslag bleef zwemmen waardoor zijn gids hem moest komen redden. Weer heerlijke herinneringen gemaakt!
Nadien kropen we met vier in een tuktuk waar plaats was voor drie. Gezellig, toch!
's Middags terug aangekomen in het hotel deden we iets heel atypisch voor ons. We besloten vroeger dan voorzien uit te checken. Onze lieve Kapila (vandaag ontdekten we dat zijn naam eindigt op een a en niet op een e) zorgde last-minute voor een overnachting voor ons in Kandy, waar we morgen de bekende tempel zullen bezoeken.
Hoewel Rafters Retreat wel een unieke ervaring was, bleek dat één nachtje volstond en dat we het liever uniek wilden houden 😉 Bovendien bleek ons avontuur maar een halve dag te duren in plaats van een ganse en breken we zo de verplaatsing van morgen in twee en winnen we dus tijd. Winwin.
We maakten ook van de gelegenheid gebruik om in Kandy al een theefabriek te bezoeken en er thee te proeven.
Vannacht slapen we dus onverwachts boven op een berg, zonder vuurvliegjes maar met zicht op de lichtjes van de stad.
24 juli – Kandy
Vanochtend werden we fris en monter wakker! Tegen het ontbijt had Sven er al zo'n twee uur aan birdwatching op zitten. Een tuinman nam hem spontaan mee op sleeptouw en zo kwam hij op plekken waar hij anders nooit had kunnen komen. Zo'n onverwachte ontmoetingen, dat zijn nog de tofste.
Onze natte kleren van het raften konden we trouwens niet op het terras te drogen hangen. Er hing een waarschuwing voor aapjes op de deur. En die aapjes werden ook echt gespot!
Op het programma van vandaag: cultuur! Starten deden we in een handicraft shop waar ze aan houtbewerking deden. Heel tof om te zien voor handige Harry's als Sven en Xiebe. By the way: Harry is hier een enorm populair persoon in Sri Lanka. Ze hebben het echt de hele tijd over hem. Al kan dat natuurlijk ook gewoon zijn omdat harrie hier okay betekent 😉
Nadien staken we de straat over om alles over de ontginning van edelstenen in Sri Lanka te leren. Het is duidelijk erg hard werken voor al die blingbling.
Nadien trokken we naar een heel belangrijk heiligdom in Kandy: de Tempel van de Tand waar, hoe kan het ook anders, al eeuwenlang een tand van Boeddha wordt bewaard. We offerden er (uiteraard paars-witte) bloemen en kregen uitgebreid uitleg over de werking van een boeddhistische tempel. Wel van een gids met zwaar accent waardoor we ons extra goed moesten focussen 🙃
Dwars door de bergen, met heel wat bochtenwerk, reisden we na de lunch naar Mahiyangana. Sven en ik wandelden nog even door de omliggende straatjes waar we op een tempel stuitten, terwijl Lennert en Xiebe verfrissing zochten in het zwembad.
Elke dag blijkt hier telkens weer anders. We genieten er zo ontzettend hard van! Van de ervaringen, maar ook van elkaar!
25 juli - Mahiyangana - Kevan's casa
Een dinsdag vol natuur en couleur locale! Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we op een ontspannende hike van zo'n 3,5 km dwars door het groen, langs een irrigatiekanaal, tot aan de prachtige Rathna Ella waterval. Ik weet niet hoe we het altijd klaarspelen, maar ook dit keer waren we er aanvankelijk helemaal alleen. Wat een zalig intens gevoel, die natuurpracht gewoon voor onszelf. We vonden verfrissing in een rotspoel en Xiebe zocht er naar edelsteentjes. Dat het plots begon te regenen, deerde ons niet. De maniok-snack die we er kregen, smaakte sowieso.
Een typische locale lunch stond ons al op te wachten toen we, opnieuw 3,5 km later, terug bij de start van de hike aankwamen. Sven leerde onze gids hoe sommige mensen de smaak van koriander door het ontbreken van een specifiek gen als zeep ervaren. Het leverde een grappige aha-erlebnis op. 'I don't have that gene! It tastes disgusting when I bite in it!'
Na de lunch gingen we langs bij een lokale familie waar een oude dove man ons vakkundig hielp met potten te draaien. Nadien trokken we naar een superlieve oudere vrouw die ons geduldig leerde om riet te vlechten (en die tussendoor haar man naar binnen stuurde om zich wat deftiger aan te kleden 😊). Ze zong voor ons en was duidelijk erg fier dat ze ons iets kon aanleren. Het was intussen tijd om effe verfrissing te zoeken in het zwembad. Want rond 18u werden we alweer verwacht voor een bezoek aan een Vedda-stam, de oorspronkelijke inwoners van Sri Lanka. In een klein museum leerden we alles over hun geschiedenis en hun manier van leven. Nadien toonden ze ons live oa hoe ze vuur maakten en op jacht gingen en werden we gezegend.
Terug in het hotel stond ons nog een diner te wachten. Toen de ober merkte dat Xiebe wat last had van zijn maag, kreeg hij een plaatselijk drankje aangeboden: een shotje van puur limoensap met zout en peper. Die moeten we onthouden! Moe maar voldaan vielen we al snel in slaap. In het besef dat we er morgen al om 5u10 weer moeten staan!
26 juli Mahiyangana – Soraborameer - Dambulla
Ochtendstond heeft goud in de mond! Dus vertrokken we om 5u30 voor een zonsopgang vanop een bootje in het Soraborameer, voortgeroeid door 2 dappere mannen die op een gegeven moment tegen sterke stroming moesten vechten.. De zonsopgang ging een beetje verloren in de wolken, maar het bleef een heerlijk ontspannende ervaring. Zeker toen 2 olifanten langs de oever kwamen aangewandeld.
Op een rots stonden enkele koks ons al op te wachten met een uitgebreid ontbijt. Zo uniek! Na even afkoelen in het zwembad waar Xiebe nog een nieuwe kwakende vriend maakte, vertrokken we naar de volgende bestemming, de rotstempel van Dambulla. Eeuwenoude, kleurrijke rotstekeningen en heel veel boeddha's in alle mogelijke houdingen. Best wel indrukwekkend! Ook hier offerden we bloemen. Paars of wat had je gedacht.
Onderweg leerden we ook dat een perfecte plaats voor het drogen van rijst, gewoon een asfaltweg is omdat die overdag zo heet wordt. Gewoon een rijvak vol rijst leggen en iedereen rijdt er netjes rond!
De komende 2 nachten slapen we in een boomhut in de jungle in Sigiriya! Dat wordt ongetwijfeld weer een onvergetelijke ervaring!
27 juli – Sigiriya – Habarana
'Dat is normaal’, zei Kapila droogweg, ‘want... we zitten in de jungle!', toen we hem vertelden over de slang die aan de deur van onze open badkamer aan de boomhut zat. Lennert, die vond dan weer een kikker in zijn toiletpot. Het duurde even om hem te bevrijden, maar het beestje was niet onder de indruk: het kwam later gewoon terug. Want ook Xiebe vond hem op dezelfde plek.
Maar wat een zalige boomhutten! Comfortabel, heel aangenaam en een heerlijk speciaal gevoel!
Na ons drukke programma van de afgelopen tijd, stelde Kapila voor om deze voormiddag intense ontspanning op te zoeken. Topplan! We kozen voor een bodyscrub en ayurvedische olie-massage met stoombad. Zalig! We kwamen er helemaal zen en met een vettige kop haar buiten.
In de namiddag kropen we op wat splinternieuwe mountainbikes leken en vertrokken we voor een tocht door het platteland. Onze eerste stop was de lokale dansschool. We deden ons uiterste best om de bewegingen van de dansjuf en enkele jongeren te volgen en Xiebe en Lennert vonden ook het juiste ritme op de drum.
Handige Xiebe leerde op een volgende stop een bezem in elkaar kloppen en iets verder proefden we van een gefrituurde lokale vis, gevangen in netten in een nabijgelegen meer. We eindigden bij een vrouwtje dat op ambachtelijke wijze medicinale olie perste uit zaden van de butter tree. Een hele fijne fietstocht, georganiseerd vanuit de idee om de lokale bevolking te steunen. We kregen nooit het gevoel dat het toeristisch was en voelden ons erg op ons gemak tussen alle lachende gezichten en zwaaiende kinderen onderweg.
Na het avondeten trokken we nog met rode hoofdlampen onder begeleiding van 2 trackers de donkere jungle in, op zoek naar lori's, een klein nachtdier met heel grote ronde ogen. We hadden geluk en spotten er een zestal. De civetkat, veel spinnenoogjes en een vallende ster maakten het helemaal af! Wetende dat ze hier gewoon rond onze boomhut rondhangen, maakt de komende nacht nog een tikkeltje spannender dan de vorige 😁
28 juli - Pidurangala - Kaudulla
Hij zat vannacht ook op ons dak. Zo'n lori. Handig dat we die nu ook gewoon kunnen herkennen! 😄
Vanochtend stond er een beklimming op ons programma: Pidurangala rock! Zo'n beetje in de achtertuin van ons hotel. Een 200 meter hoge rots met bovenaan een prachtig uitzicht op de groene omgeving! Én op de Lion rock die we morgen zullen beklimmen! Er kwam bij momenten echt wat klauterwerk aan te pas, over grote rotsblokken, maar het was echt wel de moeite waard.
In de namiddag hadden we dan weer afspraak met enkele olifantenkuddes in Kaudulla. In een open jeep zagen we wijfjes, mannetjes, kleintjes, met of zonder tusks, allemaal hun modderbad of graslunch nemen. Het waren er 136 om precies te zijn. Stuk voor stuk geteld door Lennert. Ook twee jakhalzen verschenen op de afspraak en Sven zag er ook zijn 100ste nieuwe vogelsoort van de vakantie! De slechtvalk. Na de tocht verraste onze ranger ons nog met een heerlijk zelfgemaakte cocktail. Zalig om te zien hoe hij die met zoveel fierheid voor ons klaarmaakte.
Het bleek niet de laatste verrassing van de dag want we werden nog verwacht op een lokale bbq. De riviergamba's, kip en curryschotels smaakten naast het kampvuur, bij de ondergaande zon en onder de sterrenhemel. We beginnen er intussen trouwens ook eindelijk gewend aan te raken. Dat er helemaal niets mis is wanneer onze chauffeur 'Ow' zegt aan de telefoon. In het begin keken we telkens verschrikt op terwijl die man natuurlijk gewoon 'Ja' zegt 😄
29 juli – Dambulla – Sigiriya – Polonnaruwa
Vandaag smolten we een klein beetje weg. Het was zo warm dat er 's avonds zoutstreepjes op mijn donkere t-shirt achterbleven. We vertrokken nochtans extra vroeg om 6u om de hitte te vermijden. Er lagen zo'n 1.200 trappen op ons te wachten om de top van Sigiriya rock aka de Lion rock te bereiken. Een enthousiaste gids (die vanochtend chocomelk had gemorst op zijn witte t-shirt) vertelde ons het verhaal van de koning die er een groot winter- en zomerpaleis had gebouwd met een aantal erg ingenieuze constructies om water te verzamelen en te gebruiken, oa voor airco en fonteinen. Hij had het ook over de monniken die er ook hadden verbleven voor en na die koning. Die laatste hield trouwens van feestjes met halfnaakte dansende vrouwen maar die waren nu nergens meer te bekennen.
Sven kreeg er een aantal flashbacks. Niet van halfnaakte dansende vrouwen, maar zo'n 35 jaar geleden was hij hier ook met zijn ouders en plots kwamen verschillende herinneringen terug. Het uitzicht was erg knap en de eeuwenoude rotstekeningen van de bloemenmeisjes waren indrukwekkend. Foto's maken van de tekeningen was strikt verboden. Gelukkig mocht dat wel bij de replica's in het museum. Zo kon Sven de foto van zijn papa van 35 jaar geleden toch opnieuw maken.
Wie hoogtevrees heeft, blijft hier trouwens beter weg. Ijzeren trappenconstructies langs de rotsen waren zelfs voor ons, zonder hoogtevrees, best wel spannend.
Daarna trokken we naar koningsstad Polonnaruwa. Eeuwen geleden had één van de koningen er een 1000 kamers, 7 verdiepen tellend verblijf. Daarvan zijn nu enkel ruïnes over. Maar het blijft indrukwekkend. Plan was om tussen de verschillende sites te fietsen. Maar onze airco-van genoot vandaag toch onze voorkeur. We kregen opnieuw veel verhelderende uitleg van een sympathieke gids (van wie we ons afvroegen of zijn ontbrekende tand misschien ook ergens in een tempel lag - OK dat was niet zo heel lief van ons).
Op de site staan ook erg mooie boeddha-beelden en ook een Hindoe-tempel. Die laatste was toevallig open en we kregen er niet alleen een privé-zegeningsgezang maar ook de typische rode stip op ons voorhoofd.
De rest van de dag brachten we aan en in het zwembad van ons hotel door. Xiebe zocht nog de gym op en wij stortten ons op de cocktails, geserveerd door de barman die enkele maanden geleden ook bevriend was geraakt met vrienden van ons. De brede glimlach die op zijn gezicht verscheen toen we hun naam noemden, was echt hartverwarmend! Dat is trouwens iets wat ons echt enorm opvalt. Hoe zowat iedereen zijn tanden bloot lacht wanneer je hen dag zegt. Je krijgt geen beleefdheidslachje terug, maar oprechte vriendelijkheid, want ook hun ogen gaan dan altijd stralen.
30 juli - Habarana - Trincomalee
Voor we deze namiddag richting strand zouden vertrekken, gingen we eerst nog op bezoek bij een lokale familie met wie we samen op traditionele wijze zouden lunchen (nadat we die ook eerst klaarmaakten). We reden er niet zomaar naartoe, maar gebruikten een aantal typische vervoermiddelen, met als eerste een ossenkar. Xiebe kreeg al snel de leiding over de 2 ossen en moest in sneltempo, zittend op een plankje, enkele Singalese bevelen leren roepen. Vervolgens stapten we over op een catamaranbootje. De Bardyntjes namen elk ook even de peddels over waardoor de stuurman intussen grappige hoedjes kon maken uit waterleliebladeren. Er was wat twijfel of het nu meer op een Robin 'Hoed' of een Peter Pan-hoed leek 😉
De bootjes brachten ons intussen veilig tot aan onze lunchplaats. Na ons welkomstdrankje kregen we een sarong omgebonden en werden we aan het werk gezet. Xiebe kon een verse kokosnoot schrapen, Sven sneed boontjies (één van de Singalese woordjes die zijn overgebleven uit de tijd toen de Nederlanders hier de plak zwaaiden) en ik plette pepertjes en mixte die met de geschraapte kokosnoot. En Lennert, die was er ook bij 😁
Na het verorberen van onze lunch, sprongen we terug onze bootjes op en aan de kade stond ons laatste vervoermiddelen al te wachten. Groot was onze verwondering toen Lennert en Xiebe ook die even zelf mochten besturen: een echte tuktuk! Zo cool!
Het strand lag ons al op te wachten, maar eerst stopten we nog aan een mooie kruidentuin. Spijtig van de nogal opdringerige man die ons rondleidde want wat hij vertelde over de medicinale kracht van alle kruiden was op zich wel interessant.
We zeiden de olifantenstreek vaarwel met nog een ontmoeting met eentje, gewoon op de rijbaan. En dan zagen we ze eindelijk nog eens terug: de zee! Wat spelen in de golven, chillen in het zwembad, genieten van een drankje: meer moest dat voor vandaag echt niet meer zijn.
31 juli – Trincomalee
Vandaag werd het een rust-dagje voor mij. Mijn maag en darmen protesteerden heftig en gingen in staking. Goeie timing wel, want er stond voor mij toch alleen chillen op het strand op het programma. Kapila kwam ter hulp met een traditionele Sri Lankaanse oplossing: gegrilde-komijnthee. En die bleek verrassend effectief! Zo kon er 's avonds toch nog een fijne strandwandeling bij ondergaande zon bij.
Voor de mannen geen rust! Zij vertrokken 's morgens al voor hun eerste duik en kwamen terug met een aantal erg mooie waarnemingen. De namiddagduik van Sven werd wel afgelast door een overvloed aan kwallen, zodat ook hij uiteindelijk op een strandstoel belandde. Omdat bij Lennert en Xiebe alles zo vlot liep, vroeg de duikinstructrice of ze geen zin hadden om voor hun duik-brevet te gaan. Dan hoeven ze de volgende keren niet meer telkens de initiatie te doorlopen. En dus besloten ze onder het motto 'we zijn hier nu toch', om hun vrije namiddag door te brengen in de duikles. Met een heel deel theorie (oa fysica) en praktijkles in het zwembad. Dat alles in het Engels is, maakt het er natuurlijk niet makkelijker op.
Het was al donker toen de les van vandaag erop zat. Maar nadien nog even in het maanlicht in zee zwemmen, heeft ook wel iets!
Morgen volgen nog drie duiken op zee, nog een deel theorieles en uiteindelijk een examen. Of het hen ook effectief lukt om te slagen, daar gaan we nu in alle geval heel hard voor duimen!
1 augustus – Trincomalee – dag 2
They did it!!!
Wat een straffe gasten zijn dat toch, die zonen van ons!?
Na 2 drukke weken stonden er eindelijk een paar rustige stranddagen op het programma. En toch kozen ze ervoor om de uitdaging aan te gaan en zich te smijten voor het halen van hun padi open water license. Twee dagen lang, van 's ochtends tot het donker werd, met enkel een lunchpauze, doken ze in de theorie en de praktijk van het duiken.
En met succes, want ze slaagden allebei! De instructrice was extra trots op 'My small buddy' zoals ze Xiebe noemde. Vanaf nu mag hij tot 14 meter diep duiken en Lennert tot 18 meter. Dat dat exact hun leeftijd is, is louter toeval. Vanaf volgend jaar mag Xiebe ook tot 18 meter! In tussentijd ging Sven ook opnieuw duiken (met weer een aantal straffe waarnemingen), aten we 's middags naast de duikclub op schommels onze pizza en bekeek ik de lokale vissers tussen het chillen, zwemmen en lezen door.
Onze duikers kregen spijtig genoeg ook al met de minder fijne zeedieren te maken want ze werden alledrie gestoken door een kwal. Pijnlijk maar, zoals ik al zei: het zijn straffe gasten en die zijn extra stoer. En azijn helpt ook wel.
Het was vandaag trouwens volle maan en dat is elke keer een feestdag in Sri Lanka. Én er mag die dag geen alcohol worden verkocht. Klinken op onze kersverse gediplomeerde duikers deden we dan ook met een mocktail, in het maanlicht, mét live muziek.
Hoe mooi kan het leven zijn!
2 augustus – Trincomalee – dag 3
Eindelijk konden Xiebe en Lennert eens uitslapen. Allez, toch tot 9u. Want dan was het tijd om wat te zwemmen en te chillen!
Sven vond dat niet nodig, want die vertrok 's morgens alweer voor zijn 4de duik. Eentje in een baai waarin een aantal beelden van een Hindoetempel waren gevallen. Zijn mooiste duik ooit! Met clownvissen, een grote murene en midden in een school van tienduizenden vissen. De duikbegeleider redde ook een zeer giftige steenvis die vastzat in een vissersnet. Voor een tweede kwam spijtig genoeg alle hulp te laat.
In de namiddag kon ik ook eens van het onderwaterleven genieten want we gingen allemaal samen snorkelen rond Pigeon island. Het koraal bleek er zwaar beschadigd en de kleuren waren verdwenen, maar de vele kleurrijke vissen maakten dat absoluut goed. We ontmoetten er ook een zeeschildpad en enkele (gelukkig vegetarische) haaien. Alweer ontzettend mooie beelden die in ons geheugen gegrift staan!
Nadien genoten we nog van wat relaxtime tijdens onze laatste avond aan het zwembad en het strand. Want morgen vertrekken we alweer naar onze volgende bestemming.
3 augustus – Trincomalee – Mihintale – Wilpattu
We vallen in herhaling, maar ook vandaag ging de wekker al heel vroeg af.
Dolfijnen zijn blijkbaar ochtenddieren! Maar zo kregen we wel een knappe zonsopgang als bonus. En het was het vroege opstaan zeker waard: we zagen echt wel héél veel dolfijnen, een stuk of honderd. En ze probeerden elkaar te overtreffen met al dan niet synchrone sprongen. De walvis waar we ook nog stiekem op hoopten, had zich blijkbaar overslapen. Maar dat kon de pret niet bederven.
Om 8u30 stond voor de mannen een laatste Sri Lankaanse duik op het programma. Het bleek een technische duik, met veel wisselende stroming maar ze toonden dat ze allemaal hun brevet meer dan waard zijn.
Intussen had ik de bagage klaargemaakt want rond 11u30 vertrokken we naar de andere kant van het eiland, richting Wilpattu.
Onderweg stopten we nog aan warmwaterbronnen. Dat bleken eigenlijk enkele redelijk zielige putten met warm water. Niet echt de stop waard, maar we kochten er wel typische jaggery zodat we ook thuis nog op de typisch Sri Lankaanse manier thee kunnen drinken.
Een volgende stop was de site van Mihintale, een bedevaartsoord dat aanzien wordt als de plek waar het boeddhisme in Sri Lanka startte.
En toen ging bij Xiebe even het licht uit. De combinatie van vermoeidheid, nauwelijks te hebben ontbeten en de warmte, zorgden voor een kleine appelflauwte. Xiebe bleef dus achter bij Kapila die de auto voor hem ombouwde tot een bedje, hem multivruchtensap gaf en over hem waakte.
Intussen bezocht de rest samen met een gids de site en beklom de steile, moeilijke 'trappen' van de rots. Niet simpel, vooral ook omdat het een tempelcomplex is en het dus op onze kousen moest. Maar wat een uitzicht!
Terwijl Xiebe weer op zijn effen kwam, reden we door naar Wilpattu waar we in het schemerdonker aankwamen. Net op tijd om de vleerhonden te zien voorbijkomen. Voor de locals heel gewoon, voor ons een indrukwekkend schouwspel van hele grote vleermuizen.
En dan was het ook nog tijd om Toddie te proeven. Kapila had het er al een paar keer over gehad. Een lokaal drankje dat je verplicht moet consumeren binnen de 50 meter van de palmboom waar het sap uit de bloemen gehaald wordt. Het was het begin van een gezellige avond met veel gelach. Niet dat het zo'n straf spul was, maar we delen dezelfde humor (en dat ik weer eens bijna verloren liep op een paar vierkante meter, was natuurlijk ook wel weer keigrappig.
4 augustus – Wilpattu
Nee, uitslapen zit er deze vakantie niet meer in. Safari's beginnen nu eenmaal meestal om 6u 's morgens.
Wilpattu staat bekend om zijn luipaarden, maar die zouden we vandaag niet te zien krijgen. Wat we wel zagen, is onder andere een zogend olifantenjong en een gekuifde havikarend die zijn prooi verorberde.
En veel andere vogels dus, wat Kapila deed beseffen dat Sven hem had geïnfecteerd met het birdwatching-virus. Hij keek enthousiast door de verrekijker en zocht samen met Sven naar de juiste kenmerken in het vogelboek
En omdat ook dieren een siësta doen in deze warmte, kozen we voor een luie namiddag aan het zwembad van ons heerlijk, kleinschalige hotel.
Sven en ik besloten om ons nog even aan een kayaktochtje te wagen op de lagune. Het bleek een ontspannend uitje met twee bootmannen op een catamaran als chaperone. En daar waren we wel blij om toen we een paar keer vastliepen in het erg lage water. We hingen onze kayak even vast aan het bootje van een krabbenvisser. De man krijgt er 1000 roepies (ca 3 euro) voor een kilo voor.
Nadien genoten we opnieuw van het vleerhondenspektakel van in het zwembad, speelden nog even met de kaarten na het eten en kropen voldaan in bed. Maar niet voor we onze naam op de kayak hadden geschreven. Waarom de eigenaar ons dat vroeg, weten we niet echt. Maar we zijn er wel permanent vereeuwigd!
5 augustus – Wilpattu – Negombo
Onze allerlaatste dag in Sri Lanka!
De voormiddag was een kopie van gisteren.
Met Kapila en Sven in de hoofdrol als echte vogelaars. Maar spijtig genoeg ook vandaag geen luipaard te bespeuren. Na de lunch checkten we uit voor onze laatste rit naar Negombo. Die duurde wat langer dan verwacht doordat we voor het eerst op drukkere banen zaten. Maar dat gaf dan ook weer een blik op dat deel van het Sri Lankaanse leven.
En zo kwamen we in de late namiddag bij onze allerlaatste activiteit aan: een boottochtje over de lagune van Negombo. We schrokken ervan hoe vuil het er daar bij lag. Afval hoopt er zich op langs de kant en dat is wel erg jammer. De mangrove, waar we een paar mooie watervaranen zagen, verdient beter.
In het schemerlicht kwamen we aan bij ons laatste hotel. Een chique, groot hotel waar ze vuurwerk afstaken voor ons afscheid. Al kan het ook voor het trouwkoppel geweest zijn dat er zijn receptie hield op het strand. Een gevoel van rouw overviel ons. We probeerden het met een cocktail weg te spoelen, maar het besef dat onze fantastische reis er nu echt op zit en dat we afscheid moeten nemen van onze lieve Kapila, kwam precies toch ineens nog te abrupt.
6 augustus – Negombo – Dubai – Halle
Drie weken lijken eindeloos bij vertrek, maar dan is het toch plots voorbij.
Wat een geweldige vakantie was het!
De perfecte mix tussen adembenemende natuur, indrukwekkende cultuur en plezant avontuur. En zoveel lieve mensen! We hebben er echt ontzettend van genoten en vertrekken naar huis met koffers vol herinneringen (en vuile was).
Kapila verraste ons nog met een toffe attentie en was zelf ook heel blij met onze bal vol Vlaamse woordjes die we hem de voorbije weken hadden geleerd.
We waren er voor vertrek wat ongerust over, zo'n chauffeur die er de hele tijd bij zou zijn, maar het klikte wonderwel, we deelden dezelfde humor en er was heel veel wederzijds respect. Het bleek vooral heel makkelijk dat iemand alles voor ons regelde en een hele geruststelling dat er altijd iemand was om op terug te vallen.
Sri Lanka, je was geweldig en we zullen altijd met heel veel warmte aan je terugdenken.
En aan al wie dit leest: zeker niet twijfelen en gewoon gaan! De mensen hebben ons, toeristen, heel hard nodig en geven je er sowieso ontzettend veel voor in de plaats.
Voor altijd in ons hart!